Podczas Eucharystii, sprawowanej w kaplicy szpitala przy ul. Wyspiańskiego w Bielsku-Białej, modliły się rodziny zmarłych i osoby związane z placówką.

Biskup w homilii zachęcił, by znaleźć chwilę czasu dla tych, „którzy już od nas odeszli”. Zwrócił uwagę na to, jak potrzebna jest modlitwa za tych, którzy przekroczyli próg wieczności, ale jednocześnie zaapelował, by pomyśleć o własnej, czekającej śmierci.

„Dziś należymy do żywych, a w nieznanej przyszłości będziemy należeć do umarłych. Jakżeż wielu ludzi boi się dziś myśleć o swojej śmierci. Jakżeż wydaje się być to prawdą przerażającą, pełną niepokoju i niepewności. Jakże wiele ludzi nie chce nawet zdaniem mówić o śmierci człowieka, unikając i uciekając od tego tematu jak od zaraźliwej choroby” – zaznaczył.

Kaznodzieja podkreślił, że Bóg, poprzez swoje słowo, przypomina o tym, że śmierć jest następstwem i konsekwencją grzechu człowieka. „Jest też dla człowieka godziną zbawienia, dlatego ma twarz Zmartwychwstałego - jak mówi jeden z poetów. Podobnie, jak nie grzech, lecz miłość ma ostatnie słowo w życiu ludzkim, tak też nie śmierć, lecz nadzieja zwycięstwa nad nią przypieczętowuje życie, ponieważ Chrystus, który umarł, zwyciężył śmierć i na życie rzucił światło przez Ewangelię. Jest to największy paradoks w dziejach świata, który można przyjąć i zrozumieć tylko w porządku wiary” – zaznaczył i przypomniał, słowa papieża Jana Pawła II, który pielgrzymując do Niepokalanowa powiedział o św. Maksymilianie, że on „nie tyle stracił życie, ile je dał”.

„To wszystko było możliwe dlatego, że ojciec Maksymilian nie bał się śmierci i okazał się zdolny do ofiarowania swojego życia. Życie trzeba umieć oddać, gdyż nic z niego nie potrafimy dla siebie zachować. To jest chrześcijańskie podejście do życia - być jego szafarzem, ale też umieć życie ofiarować, aby śmierć nie musiała nam go na siłę wyrywać” – stwierdził duchowny.